

Ο Στυλιανός Παττακός μετά την πτώση της χούντας Ιωαννίδη στις 23 Οκτωβρίου 1974 συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Κέα. Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στις 20 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε. Στη δίκη που ακολούθησε, το Πενταμελές Εφετείο τον έκρινε ένοχο στάσης και εσχάτης προδοσίας και τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Στις 28 Σεπτεμβρίου αποφυλακίστηκε «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να εμφανίζεται κάθε 15 μέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του κάθε 5 μήνες να παρουσιάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.

Από το 1990 που αποφυλακίστηκε μέχρι και το 2009, όπως υποστήριζε ο ίδιος, δέχτηκε ελάχιστες φραστικές επιθέσεις για όσα ευθυνόταν την περίοδο της επταετίας. «Δεν βρέθηκε ένας να μου πει ότι τον έβλαψα και να με ξαπλώσει κάτω. Στα χρόνια που βρίσκομαι εκτός φυλακών, έχω δεχθεί τρεις επιθέσεις μόνο. Δηλαδή, φραστικές επιθέσεις, όταν αντελήφθησαν ότι είμαι ο Παττακός, με βρίζανε γιατί κατέστρεψα την Ελλάδα!», ανέφερε μεταξύ άλλων στις συνεντεύξεις του κάθε φορά που τύγχαναν δημοσίευσης την 21η Απριλίου.
Πάντως, ο Στυλιανός Παττακός δεν άλλαξε ποτέ γνώμη. «Θα έκανα και πάλι το ίδιο, εάν διαπίστωνα πως υπήρχε ανάγκη. Τώρα που είμαι γέρος συνεχίζω την επανάσταση, μέσα από τα βιβλία μου. Η Ελλάδα χρειάζεται ξανά έναν κουζουλό για να τη σώσει» έλεγε και τόνιζε ότι οι νέοι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα δεδομένα αρκεί να το θελήσουν.
«Δεν ακούει καλά. Κοιμάται πάρα πολύ. Πρόσφατα κόντεψε να χάσει το μάτι του. Φέρνω διαρκώς γιατρούς στο σπίτι του γιατί εκείνος δεν μπορεί να βγει έξω και να περπατήσει για ώρα», λέει.
Για να συνεχίσει: «Πριν από δύο χρόνια χρειάστηκε να βάλει βηματοδότη. Από το 1974 πληρώνω εγώ για τη νοσηλεία του. Το επίσημο κράτος τον θεωρεί νεκρό και γι’ αυτό είναι άνευ περίθαλψης και σύνταξης. Η μητέρα μου παίρνει μία σύνταξη χηρείας μόνο. Ευτυχώς, δεν αρρωσταίνει πολύ και συχνά κάποιοι γιατροί δεν του παίρνουν χρήματα μιας και τον αναγνωρίζουν».
«Ακόμη και σήμερα», όπως σημειώνει η κόρη του, «πρέπει να εμφανίζεται κάθε 5 μήνες και να περνάει από το δικαστήριο». Και δεν μένει μόνο σε αυτά. «100 χρονών είναι. Είναι τελικά πολύ αστεία αυτά που συμβαίνουν στον τόπο. Αλλά όλα τα περίεργα εδώ συμβαίνουν».
Η κόρη του εξηγεί ότι όταν εκείνος βρισκόταν στη φυλακή, μη γνωρίζοντας για το πότε θα αποφυλακιστεί, προσπαθούσε να ενθαρρύνει την οικογένειά του. «Μας φέρθηκε πάρα πολύ καλά. Ακόμη και μέσα από τη φυλακή, όταν πηγαίναμε να τον επισκεφθούμε, μας έδινε κουράγιο. Μας στήριζε. Ήταν πάντα δίπλα στην οικογένειά του».
Μέχρι σήμερα ο Στυλιανός Παττακός έχει γράψει 11 βιβλία. «Τα περισσότερα τα έγραφε όταν ήταν στη φυλακή», λέει η κόρη του για να προσθέσει ότι: «Του πηγαίναμε κι εμείς βιβλία για να διαβάζει. Ήθελε μία ασχολία και αυτή ήταν η αγαπημένη του. Η συγγραφή και η ανάγνωση ιστορικών βιβλίων». Πάντως, όταν ερωτάται για το πώς βλέπει τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την περίοδο, αρνείται να πάρει θέση.
newsbeast-gr

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή της Επαρχίας Αμαρίου του νομού Ρεθύμνης στην Κρήτη και καταγόταν από κλάδο της βυζαντινής οικογένειας των Σκορδιλών. Φοίτησε στις σχολές υπαξιωματικών και εισήλθε στην σχολή Ευελπίδων το 1934, απ' όπου αποφοίτησε το 1937. Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως τη 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης "Όμηρος". Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως διοικητής Ίλης αρμάτων Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με 3 Αριστεία Ανδρείας, 7 πολεμικούς σταυρούς, 2 μετάλλια εξαιρέτων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Στη συνέχεια σπούδασε στη σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή
No comments:
Post a Comment